Γιάννης Ρίτσος Ποιήματα

Πανάρχαιες ἐλιές, κούφιοι κορμοὶ συστραμμένοι· τὸ δύστυχο σταχτί· τὸ καπνισμένοι κίτρινο· ἴσκιοι τῶν σύννεφων στοὺς ἀπέναντι λόφους. Ἔρχεται ὑπάκουο τὸ

Ἄσπρα σπίτια, κάτασπρα, τὰ βερικοκιὰ τὰ κεραμίδια, γαλανὰ παραθυρόφυλλα, τ᾿ ἄλογα τὰ κανελιὰ μὲς στὸν αὐλόγυρο, τ᾿ ἄσπρα μὲς στὸ

θά ῾θέλᾳ – λέει- ν᾿ ἀφήσω στὸν καθένα σας αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ ἤρεμου θαυμασμοῦ μπροστὰ στὸ λιόγερμα. Θά ῾θέλᾳ

Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα, μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει. Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά,

Ι. Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ

Ι. Εἶπε: ψηφίζω τὸ γαλάζιο. Ἐγὼ τὸ κόκκινο. Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖο Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο. Χάθηκα στὸ

Ι. Πλῆθος λεμόνια ἐπάνω στὸ τραπέζι στὶς καρέκλες στὸ κρεβάτι κίτρινες λάμψεις τρέχουν τὸ σῶμα σου μ᾿ ἀρέσει ποὺ βρέχει

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα 1930-1960, B´, Κέδρος 1961) Ὅ,τι ἔφυγε, ριζώνει ἐδῶ, στὴν ἴδια θέση, λυπημένο, ἀμίλητο ὅπως ἕνα μεγάλο βάζο

(ἀπὸ τὴ Μονοβασιά, Κέδρος 1982) Χρονολογία τῆς γέννησής μου πιθανὸν τὸ 903 π.X. – ἐξίσου πιθανὸν τὸ 903 μ.X. Ἐσπούδασα

I – II – III – IV – V – VI – VII I Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ